Hoed in de geschiedenis van verschillende naties

In de moderne wereld, vol comfort en gemak, is een hoed slechts een mode-accessoire. Historisch gezien is een hoed een belangrijk onderdeel van de cultuur van veel landen. Dit komt door het feit dat in die tijd dat er geen airconditioners, auto's en veel dingen bekend waren, mensen een dringende behoefte voelden aan bescherming tegen de brandende zon, insecten en wind. Elk land heeft zijn eigen, unieke, traditionele hoed. De kenmerken van hun snede houden rekening met de eigenaardigheden van de klimaatzone en historische gebeurtenissen van het land.

De favoriete hoed van kapitein Jack Sparrow, de held van Johnny Depp in de film 'Pirates of the Caribbean', is in feite niet gerelateerd aan piraten. De tricorne is de traditionele mannenhoed van de Franse soldaten uit de tijd van Lodewijk XIV. Lange tijd was het West-Europese uniform van het leger uitgerust met breedgerande hoeden, waarvan een levendig voorbeeld kan worden beschouwd als de hoed van de musketier.

Met de komst van vuurwapens verliest de breedgerande hoed zijn populariteit. Dit wordt verklaard door het feit dat de hoedenvelden de plaatsing van de kolf van een omvangrijk geweer op de schouder verhinderden. Het leger boog de randen van de hoed omhoog en bevestigde ze aan de kroon. Deze traditie heeft wortel geschoten. Na verloop van tijd schakelde het leger volledig over op gespannen hoofden. En na een tijdje werden opgezette hoeden populair onder burgers.

Omdat de gespannen hoed een uniform was, werd zo'n hoed ingericht volgens de titel van de eigenaar. Traditioneel was de rand van de hoed versierd met gouden kant. Hoe hoger was de rang van officier, hoe breder de strip van galun. Officieren van de middelste rangen mochten een kokarde vastmaken. Officieren van de hoogste rangen moesten een pluim dragen - een versiering gemaakt van struisvogelveren. Zijn grootte was ook afhankelijk van de status van de officier.

Deze hoofdtooi is populair bij de Oostenrijkers en maakt integraal deel uit van het Duitse nationale kostuum. Het verscheen voor het eerst in Tirol, een regio van Oostenrijk in het bergachtige deel van het land, vandaar de traditie om een ​​bundel wol van een geitenbaard te naaien in echte Tiroolse hoeden. Aanvankelijk maakte het deel uit van het kostuum van de Tiroolse soldaten, maar met de tijd ging het over in de cultuur van Oostenrijk en Beieren en werd het beter bekend als de Beierse hoed.

Dit is een kleine, praktische hoofddeksel gemaakt van vilt. Het heeft een lage kroon in de vorm van een trapezium, naar binnen gebogen, de velden van de hoed zijn niet breed, van achteren naar boven gebogen en recht voorop. Traditioneel is de Tiroler muts versierd met een gedraaid koord en een bundel veren. Vooral rijke mannen versierden hun hoeden met grote kwasten die naar boven staken.

Later begonnen legerjagers zo'n hoed te dragen, waaronder de traditie om na elke succesvolle jacht een sieraad aan de sieraden toe te voegen. Onder het leger scheen een hele reeks onderscheidende insignes hoeden te versieren, ze dienden als een symbool van de troepen waartoe de soldaten behoorden.

De mode voor een hoed kwam overal in Europa, bezocht Rusland en kwam in de VS. Deze hoed is een symbool geworden van rijkdom, stijl en een heel tijdperk. Ondanks het feit dat de eerste cilinder werd gemaakt in 1797, kwam de populariteit van deze hoofdtooi pas na 20 jaar.

Aanvankelijk had de cilinder veel opties voor snijden, gebruikte verschillende materialen en kleuren. Er was zelfs een opvouwbaar beeld van deze hoeden - een pet van een pet. Na verloop van tijd is de mode op de cilinder veeleisender geworden, ze begonnen uitsluitend te produceren uit de huiden van burs. De productie van zo'n hoofddeksel vereiste veel kosten, dergelijke hoeden werden alleen met de hand genaaid - daarom werd de cilinder een symbool van rijkdom.

In het midden van de negentiende eeuw werden bijna alle bevers vernietigd voor de productie van cilinders, dus ging de productie over naar het gebruik van zijden pluche. Dit materiaal heeft een opvallende schittering, zodat rijke mensen opvielen tussen de heren die cilinders van goedkoper vilt en gevoeld droegen. Aan het einde van de negentiende eeuw vervaagde de mode voor de cilinders, maar de rijkste mensen stopten ze pas in 1930.

Deze klassieke hoofdtooi heeft verschillende namen, zoals cola, blauver, hoed-meloen of derby, maar we kennen het als Bowler. Er werd aangenomen dat de bolhoed de uniforme hoed van de Engelse boswachter zal zijn. In het midden van de negentiende eeuw droegen mannen hoge cilinders. Zo'n hoofdtooi was comfortabel in de stad, maar niet in het bos, waar boswachters het meeste van hun tijd leiden. Hoge cilinders klampten zich vast aan de takken en vielen vaak of waren volledig verloren. De eerste bowler werd gemaakt door de Bulera-broers volgens de schets van de gebroeders Lokov in 1849. De hoed was van dik vilt genaaid, hij zat strak op het hoofd en beschermde hem goed tegen de takken. Gedurende deze periode verspreidde de mode voor ketels zich over bijna heel Europa en bereikte het Amerika. Omdat de productie van deze hoofdtooi niet duur was, waren de kosten niet hoog.

In de VS was de pot populair bij absoluut alle segmenten van de bevolking. In Groot-Brittannië werd hij beschouwd als een formele kledingsoort en diende als aanvulling op de klassieke reeks. De grote Charlie Chaplin werd de beroemdste bolhoed. Hij introduceerde de combinatie van een bowler met een trui in Engeland, waardoor dit soort hoeden nog populairder werd.

Favoriete hoed van gangsters en gangsters van het begin van de twintigste eeuw werd opgevat als een exclusief vrouwelijk accessoire. In 1882 speelde de grote Sarah Bernard de hoofdrol in het stuk "Fedor" van Victorien Sardou. Voor deze rol gaf de regisseur opdracht aan de kostuumontwerpers om een ​​unieke nieuwe hoed te maken. Het stuk was een duizelingwekkend succes en wachtrijen van degenen die hun kledingkast wilden aanvullen "met een hoed als die van Bernard", opgesteld voor hoedenmeesters. Deze moedige en gedurfde helden trotseren de grote depressie en het verbod, dragen automaten en verachten de regels. Op de kop van elk van hen staat Fedor. Dus werd ze populair bij mannen.

In de jaren zeventig was de belangstelling voor deze hoofdtooi bijna verdwenen, maar slechts tot er een nieuwe, heldere ster van de showbusiness verscheen. De grote Michael Jackson keert razendsnel terug naar Fedor. Tegelijkertijd produceert Christian Dior een collectie dameskleding, waarin speciale aandacht wordt besteed aan dit type cap..

Kan een hoed vrolijk zijn? Hoe anders! Bijvoorbeeld de bekende sombrero-hoed. Dit is de enige hoofdtooi ter wereld met een eigen festival. Een sombrero wordt geassocieerd met onstuimig plezier en heet Mexico, maar is deze hoed echt een creatie van de handen van een Mexicaan? De geschiedenis van deze hoofdtooi is erg ingewikkeld en verschillende landen beweren de titel te zijn van de stad van hun thuisland.

Het belangrijkste kenmerk van de sombrero is een zeer breed veld. Deze hoed heeft veel stijlen, is gemaakt van verschillende materialen en heeft verschillende doeleinden, afhankelijk van de regio. Een Italiaanse sombrero is absoluut elke breedgerande hoed met een hoge afgeronde kroon. In Mexico wordt een echte sombrero alleen als een met de hand gemaakte hoed beschouwd. Arme Mexicanen weven het uit het stro, de rijke orde rijkelijk versierde vilten hoeden voor zichzelf.

Spaanse herders hebben hun traditionele versie van de sombrero - sombrero vaquero. Deze hoofddoek is bij ons bekend als een cowboyhoed. Colombia heeft ook een eigen versie van een sombrero, het verschilt in zwart en wit. Brede randen en cowboyhoeden zijn nog steeds een enorm succes tot op de dag van vandaag. In de zomercollecties van modehuizen als Prada, Cavalli en Gotye verschijnen vaak beelden, aangevuld met dergelijke hoofdtooien.

De meest populaire is tegenwoordig een kleine Hawaiiaanse hoed. Op het eerste gezicht heeft het niets te maken met een sombrero, maar waarom wordt het dan een mini-sombrero genoemd? Het is moeilijk om te zeggen wie en wanneer hoeden naar Hawaï bracht, men kan alleen maar aannemen dat iemand een sombrero naar de paradijselijke eilanden bracht, en de lokale bevolking paste het voor stapels behoeften aan.

Het klimaat op de Hawaiiaanse eilanden is veel leuker dan in Mexico, dus de brede velden hier zouden niet praktisch zijn. De hoge kroon werd vervangen door een korte en vlakke. De hoeden werden heel licht, dus ze hadden niet langer een koord nodig om het hoofd vast te maken. De kroon begon te worden versierd met een bont gekleurd lint.

Na verloop van tijd transformeerde de Hawaiiaanse hoed zichzelf en kreeg een moderne, geliefde uitstraling. Nu Hawaiiaanse hoed korte schuine plooi met een vouw in de achterkant van het hoofd. De rand van de hoed kan zowel aan de achterkant als aan de zijkant plat of gebogen zijn. Deze hoeden zijn gemaakt van stro. Ze kunnen van elke kleur zijn. De kroon is nog steeds versierd met een lint, maar nu is het afgestemd op de kleur van de hoed.

De traditionele Australische hoed, de graafhoed, die zich vertaalt als 'de mijnwerkershoed', is net zo uniek en interessant als alles wat betrekking heeft op de Australische cultuur. Tijdens de goudkoorts, op zoek naar rijkdom, ging Australië naar veel dappere mannen. Ze waren bezig met het zoeken naar goud op het grondgebied van een beetje bestudeerd op dat moment continent. Deze dappere zielen werden goudzoekers genoemd. Weinigen van hen werden echt rijk, maar er waren ook mensen die 'kapitaal konden verdienen' zonder pikhouwelen en schoppen op te halen. In 1847 arriveerde een jonge man genaamd Benjamin Dankerly in Australië op zoek naar geluk. Hij ontwikkelde een innovatieve methode voor het maken van konijnenwol en kangoeroeleder - hierdoor kon hij zonder speciale inspanningen het hoedenbedrijf openen. De ondraaglijke hitte van de Australische woestijn dwong goudzoekers om hoeden te kopen, vandaar de naam graafhoed.

De geschiedenis van het uiterlijk van deze hoed is verbazingwekkend en is vele eeuwen op rij door het Vietnamese volk van generatie op generatie overgedragen. Volgens de legende kwam er in een bijzonder regenachtig jaar een heel mooi meisje naar Vietnam. Ze was fantastisch lang en had een puntige hoed op haar hoofd.Ze liep door een verwoest land en leerde uitgeputte mensen naar de landbouw. Overal waar het leek, was het weer goed en een grote oogst was rijp. Toen verdween ze net. De Vietnamezen geloven dat alles goed voor hen zal zijn zolang ze zulke hoeden dragen als die van het meisje uit de legende.

Voor het maken van zo'n hoed zijn geen speciale vaardigheden vereist, dus de Vietnamezen kunnen ze al vanaf hun jeugd doen. Het belangrijkste materiaal voor de productie van Non la zijn palmbladeren. Ze zijn goed gedroogd, gelijkmatig verdeeld op een skelet van dunne bamboe-ringen en bevestigd met dezelfde bladeren.

Deze hoofdtooi is heel praktisch: hij dekt goed van de hete zon en hevige regenbuien, de hoed heeft bijna geen gewicht en kan in een moeilijke situatie dienen als een container voor water of fruit, omdat hij erg duurzaam is. Dergelijke hoeden zijn populair tot op de dag van vandaag, zowel bij Vietnamese vrouwen als mannen. Het is een symbool van Vietnam en daarom populair bij toeristen.

Japanse zus Non la heet Amigas, wat "rieten hoed" betekent. Japanse ambachtslieden maken ze van de bladeren van jonge zegge. In Japan is zo'n hoed een teken van armoede en mensen die op het land werken. Tijdens de oorlogsjaren werd het vaak gebruikt als werpwapen en als middel om informatie over intelligentie te verkrijgen en op te slaan.

Het Chinese equivalent wordt dawley genoemd, wat zich vertaalt als "een hoed voor 10 liter", omdat het dit soort water is dat een hoogwaardige hoed van palmbladeren moet weerstaan. Voor de Chinezen zijn er verschillende soorten van zo'n hoed. Voor de arme Chinezen, veroorloven een palmblad hoed. De rijken kiezen hoeden van dure zijde, geverfd of geborduurd met takken van kersenbloesems. Vaak zijn er op zulke hoeden hiërogliefen waarin populaire wijsheid of gedichten van vooraanstaande Chinese dichters zijn verborgen.

De hoed is nog steeds een populaire mode-accessoire vandaag. Democratische mode stelt u in staat om verschillende hoeden te kiezen voor verschillende situaties en afbeeldingen. De grootste hoedenfabrikant ter wereld is het Tsjechische bedrijf Tonak. Hoeden van dit bedrijf verschijnen in de modecollecties van Dior en Chanel. Tsjechische hoeden worden met recht beschouwd als de allerbeste ter wereld, maar als u er geen kunt betalen, wanhoop niet! Je kunt modieus zijn in een hoed van een meer betaalbare fabrikant!